Osman Uzunkaya
Osman Uzunkaya Uzaklarda Biri Var

Uzaklarda Biri Var

Yaşadığımız o günleri unutmadım, unutamadım bir türlü. “Unut gitsin, ondan sana hayır yok!” Diyen iç sesim gönül dağımın en yüksek tepelerinde yankılansa da, onu ne duyan oldu ne de o sese kulak veren. Düşündüm de gönlümün hala umut kesmeye niyeti yok senden. Zihnimde fulü bir resme dönen anılar unutulmayı bekleye dursun, bunu gönlüm tasdik etmeyince ne yapacak bir şey var, ne de söylenecek bir söz. Gönlümün bu hali, kader çizgimle de örtüşüyor sanki. Galiba bana hasret, sana da uzaklarda yaşamak düşüyor yapayalnız.

Biliyorsun hiçbir zaman ben böyle olsun istemedim. Böyle bir hayatı ne düşündüm, ne de arzu ettim. Tercihim olmayan sensizlik, sanki kaderim olup yazıldı anlıma. Buna biraz da sen sebep oldun aslında. Hani son kez görüştüğümüz o günü hatırlıyor musun? O gün yıldız gibi parlayan saçlarına papatyalar takmış, el ele yürüyerek gittiğimiz bir kır kahvesinde çay içip sohbet etmiştik. Orada bir birimize sevgimizi haykırıp; “Hiç ayrılmayacağız” Diye söz vermiştik bir birimize. Ben sözümü tuttum, hiç kimseye yer vermedim gönlümde. Hasret denen kızıl okyanusun tam ortasında, dalgalarla boğuştum gücüm yettiğince. Ne dalgalar alt etti beni, ne de ben onları. Lakin bu kâbustan bir türlü kurtaramadım kendimi. Unutayım dedim, bu kez gönlüme söz geçiremedim. Anlayacağın; “İki arada bir derede” kaldım sayende.

Sen bunu nasıl yaptın bana? Söyle nasıl kıydın sevgimize. Ortada bir sebep yokken, bir vedayı bile çok görüp niçin terk edip gittin beni. Söyle niçin? Beni hala seviyor musun bilmiyorum. Belki de yeni bir hayat kurdun kendine. Belki de çok mutlusun kurduğun bu hayatta. Seninle ilgili hiçbir şey bilmiyorum. İşin garibi, bilmek isteyip istemediğimi de bilmiyorum. Söyledim artık zihnimdeki anılar fulü bir resme döndü diye. Gel gelelim gönlüme laf anlatamadım bir türlü. O seni benden daha çok seviyor anlaşılan. Tam unutayım derken senden bir şeyler hatırlatıp karıştırıyor aklımı.

Sana son defa sesleniyorum yazdığım bu şiirle. Dizeler çok tesirlidir derler. Bakarsın sana rüzgâr alıp götürür bu tılsımlı sözleri. Kadere rağmen, umudun kopmaz ipiyle tutumdum hayata. Ve bundan böyle; “Uzaklarda biri var!” Diye anacağım seni. Ben olmasam da yete ki gönlüm hoş olsun.

Kavlimiz böyle miydi seninle/Aşk sadakate uyar sevdiğim/Bırak el sözünü gönlünü dinle/El bu yarı yolda koyar sevdiğim/Canını ne sıktı söyle derdin ne/Hatalıysam affet küsme benimle/Suçum yalnız seni sevmek yeminle/Aşk bu her gönle doğar sevdiğim/Sitemine alıştım hem de nazına/Baharına vurgunum hem ayazına/Gani gönlüm razıdır çoğun azına/Nasip bu çöle kar yağar sevdiğim/Gelirsen konuşuruz dünü bu günü/Çözeriz aramızdaki bu kör düğümü/Bilmeyiz kaderin ne ördüğünü/Umut bu karanlığı boğar sevdiğim/Bir tepende yağmur diğerinde kar/Tıpkı rüzgâr gibisin her halin esrar/Böyle yapma olmaz eyle bir karar/Fırsat bu elimizden kayar sevdiğim.

Esenliğiniz daim olsun efendim.

Önceki ve Sonraki Yazılar
Osman Uzunkaya Arşivi