Her kadın gerçekten doğuştan anne olarak mı doğar?
Selamün Aleyküm. Hayat o kadar hızlı akıyor ve bazen bu koşturmanın arasında yakınen tanıdığımız zannettiğimiz birçok kişinin yaşadığı sıkıntıları acıları dertleri mutlulukları görmeden yaşantımıza devam ediyoruz. Bir kaç hafta boyunca arkadaşımızın hayat hikayesini sizlerle paylaşmak istiyorum. O kadar ağır ve zor şartlarda hayatla mücadele etmek zorunda kalıyor ve tek dediği şey iman gücüyle bu da geçer yahuu.
Bizler belki ufak tefek musibetler başımıza geldiğinde sadece biz yaşıyoruz gibi hayıflanıyoruz. Kimsenin başına gelen musibetten haberimiz olmuyor. Rabbim verdiği musibetleri hayra çevirdin yaşadığımız olaylardan ders alalım ve başka hayatlara bakarak halimize şükür edelim.
Annesi ile büyüyüp anne özlemi çeken vardır içinizde.... Aklımın erdiği zamanlarda, çocukluğumda hep aynı soru vardı kafamda annem neden sevmiyor beni.. bütün ömrümü, seçimlerimi, geleceğimi etkiliyen bi yokluktu bu..34 yaşımda olmama rağmen hala aynı boşluğu hissediyorum... çocuk sahibi olsam da , yaş alsam da hiç geçmedi, geçmeyecekti de...
Çocukluğumda varlık içinde ama hiç şımartılmadan büyütülduk.. Rabb'im ne der diye değil elalem ne der diye büyütülmenin acısını çok çektim...O varlık içinde dört kardeş içinde tek kız olmak aslında sanssızlıktı benim için....
Geleneklere göre erkek çocuklarını genelde babalar daha bir yüceltir ama bizde tam tersi idi. Annem erkek kardeşlerimi ayrı severdi, babam hep arkamda olurdu...Evin en büyüğü olmama rağmen hep sanki kardeşim abimmişim gibi davranırdı annem...Annem bir tanecik kızının saçlarına bile tahammül edemezken şimdilerde en küçüğümüz erkek kardeşim saçları uzun seçebiliyor..
Liseye kadar hep erkek gibi kesilirdi saçlarım hele ki ortaokulda gittiğim kuaförü asla unutmam.. Annem parayı verdi git kendin kestir her zamanki gibi olsun kısa olsun aman bak dedi.. Gittim çocuk aklı kuaförde bak küt kesim yapalım ne güzel olur dedi.. Ben yok annem kızar deneme rağmen, bak ben bir güzel yapacağım bir şey demez sana dedi.. Bir de güzel kahkül kesti...Ben gidiyorum ama öleceğim korkudan... Gittim eve annem çıldırdı bu ne böyle ben sana böyle mi kestir dedim. Git çabuk kısalt o önündeki saçlarını da yok etsin dedi...Ağlaya ağlaya gidip tekrar kestirmiştim...O yüzden lisede artık ben kendi istediğim gibi gezeceğim dediğimde ilk yaptığım küt ve kahkülü bir model seçmek olmuştu....
Çocukluğumun hayal kırıkları hala içimde...
