Selamün Aleyküm. Hayat hikâyelerimize kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Gerçekten insanın başına bir musibet geldiğinde aklı başına gelir, o anki hata ile ilgili halbuki ne kadar da nasihat dinlemiştir kim bilir...Bende de tam olarak öyle olmuştu.... Büyük oğlum üç yaşlarındaydı ikinci oğlum dünyaya gelmişti... Güya evliliği toparlayacaktık evlat sahibi olarak ama tam tersi olmuştu...

Evde iki ayrı dünyanın insanları gibi olmuştuk....Hem de problemler kat kat çoğalmıştı tartışmalar artık şiddete, şiddet de bir tokattan fazlasına gözümün yüzümün  mosmor olacak şekilde artmıştı...Sonra çocuklara şiddete döndü derken benim küçücük çocuklarımın dövülmesi artık sabrımın taşmasına neden olmuştu... Ne kadar aileme belli  etmemeye çalışsam da artık büyük oğlumun her şeyin farkında olması evliliğin sona doğru gelinmesine sebep olmuştu...Yine büyük bir tartışmanın sonrasında ailemin beni yüzüm gözüm mosmor  halinde görmesi  boşanma sürecini başlatmıştı...

Sadece süreç başlatılmış  ben bitecek diye düşünürken ailem acaba boşanmaktan korkarlar mı diyerek  mahkeme açılmış ve avukatın da aile dostu olma sebebi ile bu süreç  yavaştan ilerlemişti....ama tam tersi çocuklarla bile hiç iletişim kurmayıp, hiç arayıp sormaması benim kafamda evliliğin bitmesiydi sadece mahkeme süreci vardı ... O sırada çocuklarla ilgilenmek hem de bu süreç de yalnız kalmak beni çok yıpratmıştı... Maddiyat  ile sorunum yoktu  eksiğim yoktu ama kaç yaşında olursan ol bir anne bir  baba sevgisi ne ihtiyacım vardı...O sırada büyük oğlum çok sık hastalandığı için sık sık hastaneye de kendim giderdim...İşte tam da o sırada hayatımın en büyük hatasına düşmüştüm…

Hayatta başıma gelmez, hayatta yapmam dediğim şeyleri yaşamıştım.... Nereden bilirdim ufak bir görüşmenin bugünleri yaşamama neden olacağını.... Yine bir gün hastanedeyken yıllarca sevdiğim, görüştüğüm erkek arkadaşımın ablası ile karşılaştık. Gel bak orda burada, seni yıllarca aradık,çok hasta seni görünce sevinir demesi ile o anki gafletle, nefsime de yenik düştüm...  

İşte bir musibet nasılda hayatımın bu kadar değişmesine neden olur diğer haftalarda göreceksiniz...Hayata bakış açım şuan o kadar değişti ki..tövbe tövbe asla dediği şeyi yaşayınca insan şimdi hayatta her şey gelebilirmiş ,biz insanız her şey bizim içinmiş dediğim noktadayım....

Rabb'im kimseyi böyle hatalara düşürmesin, hep hayırlı insanlara rast gelinsin inşallah.