Sevgililer günü: aşk mı, fırsatçılık mı?

Sevgililer Günü, aslında bir anlamda kapitalizmin sevgiye el atma şekli gibi de düşünülebilir. Şirketler, markalar, hatta sosyal medya platformları… Hepsi, duygusal bağlar üzerinden para kazanmanın peşinde. Bu dönemde birçok kişi, “Sevgililer Günü’nü geçirmeden önce büyük bir hediye almak zorundayım” diye düşünüyor. Oysa gerçek şu ki, bazı hediyeler ne kadar pahalı olursa olsun, onları aldığınız kişiye olan samimi duygularınızın yerini asla tutmaz.

Özellikle restoranlar ve oteller, bu dönemde fiyatlarını uçuruyor. Yani, normalde 100 TL’ye yiyebileceğiniz bir akşam yemeği, 14 Şubat’ta 300 TL'yi bulabiliyor. Üstelik çoğu zaman servis ve kaliteli yemek anlamında da çok büyük bir fark olmuyor. Sadece "Sevgililer Günü" etiketiyle, sıradan bir akşamı, lüks bir deneyime dönüştürmeye çalışıyorlar. Oysa belki de sevdiklerimizle birlikte evde bir akşam yemeği hazırlamak, ya da sadece birlikte vakit geçirmek, daha anlamlı bir kutlama olabilir.

Bunların yanı sıra, reklamlar ve sosyal medya da Sevgililer Günü’nü bir yarışa dönüştürüyor. "En pahalı hediyeyi alan, en çok sevgisini gösteriyor" gibi yanlış bir algı yaratılabiliyor. Oysa, gerçek sevgi, sadece parayla ölçülen bir şey değil. Hangi çiçek buketinin, hangi takının ya da hangi parfümün daha değerli olduğunu söylemek ne kadar doğru olabilir ki?

Belki de sevgiyi, hediyelerle ölçmeyi bırakmalıyız. Bunun yerine, birlikte geçirilen anlamlı anlar, küçük jestler, hatırlatıcı notlar, belki de bir sabah kahvesi... Sevgililer Günü'nün bu ticari yüzünü bir kenara bırakıp, daha gerçekçi ve içten kutlamalar yapmayı tercih edebiliriz. Çünkü, sevgiye giden yol, her zaman en pahalı hediyeden geçmez. Zaten sevginin gerçek değeri, parayla ölçülmeyecek kadar büyük değil mi?

Her yıl, "Sevgililer Günü'nü nasıl kutlasam?" diye düşünmek yerine, belki de şöyle bir soru sormak gerekir: "Bugün, sevdiklerime ne kadar içten, anlamlı bir şekilde değer verebilirim?" Çünkü gerçek değer, duygularda ve paylaşılan anlarda gizlidir.