Şimdi anladık…
Zor bir süreçten geçiyoruz…
Ancak bu süreci sağlıklı geçirmek istiyorsak sürekli negatife değil pozitife yönelmekte fayda var.
*
Herkesin çevresinde vardır illa ki sürekli kötü haber yayan tipler…
Önce bunlardan uzak durmakla başlayabiliriz.
Sonra bir sosyal medya detoksu hepimize iyi gelecektir.
Mümkünse tüm sosyal medya hesaplarını kapatmakta fayda var ancak bunu maalesef ben dahil çoğumuz yapamıyoruz.
Yapamıyorsak en azından sürekli topluma korku pompalayan haber siteleri, sosyal medya profillerini takipten çıkabiliriz.
İnanın ruh haliniz öyle bir değişiyor ki aklınız şaşar. Tecrübe ile sabit.
*
Bu tavsiyeleri sık sık duyuyorsunuz ancak bende tekrarlamak isterim.
İçinize dönün.
İş temposu, yorgunluk derken hiç kendimizi dinleyecek fırsatımız olmuyordu.
Krizi fırsata çevirin, kendinizi dinleyin.
*
Üretime geçin, hobi edinin, kaliteli zaman geçirin, dinlenin.
Herkes ekmek yapmaya başladı. Hep hazıra alıştırılmış nesiller olarak aslında üretmenin bu kadar da zor olmadığını hatta verdiği hazzın paha biçilemez olduğunu anladık.
Resim yapın, müzik yapın, çocuklarınız için oyunlar üretin.
İş hayatı nedeniyle anne, baba hasreti çeken çocuklara ne iyi gelmiştir ama bu karantina.
İş stresi, trafik derken alın size dinlenecek onca zaman… Tadını çıkarın.
*
Kitap okuyun…
Ben normalde de her gün kitap okumaya mutlaka zaman ayıran birisiydim. Karantina sayesinde bu zaman arttı.
Bazıları vakit bulamadığı için ya da öncelikleri farklı olduğu için kitap okumuyordu.
Görüyorum şimdi herkes okumaya, bir şeyler öğrenmeye başladı.
Okumamız gereken, bize çok şey katacak o kadar çok kitap var ki bu zamana yazık etmeyin, okuyun…
*
Tatiller, alışverişler, bitmek bilmeyen koşuşturmalar…
Toplum olarak tam bir gösteriş budalası olmuştuk.
Hamilelik kutlaması, cinsiyet öğrenme kutlaması, baby shower, diş kutlaması vs vs vs…
Bitmiyordu, çıldırmıştık.
Şimdi evlerimizde sadece ailemiz ile kendi yaptığımız küçük pastalarımız ile kutlar olduk doğum günlerini.
Olması gerekeni şimdi yaptık ve aslında böyle de çok mutlu olunduğunu anladık…
Yapay mutluluk ile gerçek mutluluğun farkını anladık.
Sürekli ihtiyaç dışı alışveriş yapar olmuştuk.
Dolapta onlarcası varken alınan pantolonlar, ayakkabılar, bluzlar…
Şimdi hangi birisini giyebiliyoruz?
Önemli olanın bunlar değil, dışarıda özgürce dolaşabilmek olduğunu, hatta sağlıkla alınabilen bir nefes olduğunu anladık…
*
Çevreniz içinde detoks yapın…
Bu süreç bize kim gerçek, kim yalan, kim dert, kim şifa, kim bencil, kim fedakâr onları göstermiyor mu aslında?
Sevdiğimizi zannettiğimiz çoğu kişinin yokluğunun aslında çok hissedilmediğini, sevdiğimiz ama ihmal ettiğimiz herkesin değerini daha iyi göstermedi mi?
Sevenin, sevilenin bir telefondan bile olsa sesinin nasıl da güç, kuvvet verdiğini anlamadık mı?
Aslında ne kadar aciz olduğumuzu, bize bütün bu derdi de devayı da veren Rabbimizi nasıl da unuttuğumuzu ve nankörlük ettiğimizi anlamadık mı?
Bence artık anladık.
Anladık ama unutur muyuz bilemem.
Rabbim inşallah bu imtihandan hakkıyla çıkmayı ve aldığımız dersleri unutmamayı nasip eder…
