Çocuklarımızın asıl istediği şey ne?
Selamun Aleyküm saygı değer Yeni Haber okurları. Sizlere geçen hafta aslında bahsetmiştim bir kaç hafta İstanbul’un farklı semtlerini tanıyacağız diye. İnşallah devam edeceğiz. Fakat bu hafta, geçtiğimiz gün haberlere konu olan ve benim de içimi çok acıtan bir konuya değinmek istedim.
Ayakkabı mağazasında çocuğun annesini istediği markayı almadı diye merdivenden itmesi ruhumu sızlattı.
Annesinin göz yaşları içinde neler yaşadığı gördük. Bu kadının vücudundaki morluklar ya da kırıklardan dolayı gözünden yaşlar akmadı. Bu annenin ciğerini, evladı tarafından merdivenden itilmesi yaktı.
Benim evimde de şükür sebebi 4 evladım var. Bu bayanın yerine bir anda empati yaparak kendimi koydum. Aynı şeyi evladım bana yapsa ne olur dedim. İçim çok yandı. Gecesi uykusuz, gündüzü dinlenmeden geçen günlerin, yılların ardından böyle bir olayla karşılaşmak çok can alıcıdır. Jenerasyon farkı ya da nesil farkı diyorlar. ikisi de değil. Bana göre internet farkı.
Önce bu konuyla alakalı Mahmut Efendi Hz.’nin şu sözünü paylaşmak istiyorum; ‘Düşman Çanakkale’den girmedi. Fakat çanaktan girdi’ diyor. Ne kadarda anlamlı ve doğru bir söz.
Her evde TV zaten vardı. Bir Müslüman aileye yakışmayacak her türlü açık saçık programlar gençliğin ilgi ve alakasını cezbedecek derecede yarışmalar ve daha neler neler…
Şimdi her evde internet de bulunuyor. Çocuklar o kadar bağımlı oldu ki, artık bir büyüğe aile ziyaretine götürmek bile çok zorlaştı. Evde yalnız kalmayı çok istiyorlar. İstediği programı izlemek, sesi yüksek müzik dinlemek için ve hatta bir şeyler çekip video halinde birileriyle paylaşmak ve bu çektikleri şeyleri başkalarının beğenmesi, çok fazla takip edilmek onlara haz veriyor. Peki anne baba olarak eskilerin tabiriyle yemiyorsun, yediriyorsun; giymiyorsun, giydiriyorsun. Her şeyleri tam olsun istiyorsun ve tamam ediyorsun da bu çocuklar, gençlik hala neden tatmin olmuyor, hep mutsuz ve huzursuz oluyor?
Sorunun cevabı durumu bizlere özetliyor. Çocukluğumuzda iki defa bayramlık alınırdı, bizler bayramı bayram hissiyle yaşardık. Bayram geliyor sevinciyle kutlardık. Şimdiki neslin ne bayram neşesi kaldı ne de sevinci var.
Aslında bu konuyla alakalı yazılacak çok kelime, söylenecek çok söz var. Bize anne baba olarak düşen onların isteklerini yerine getirirken önce kalplerini sevgiyle doyurmaktır. Her dediklerini yapmadan önce bir düşünelim demektir.
Belki de istediği şey annesiyle konuşmak babasıyla dertleşmektir.
Bu yazının duası; ‘Mevlâm bizlere kendisinin razı olacağı, hayırlı nesiller yetiştirmeyi nasip etsin’ inşallah.
Dua ile Allaha emanet olun.
