Sizce de Pascal Amca Haklı Değil mi?
İnsanlığın bütün sorunları, insanın bir odada tek başına, sessizce oturamamasından kaynaklanır.
Blaise Pascal
Kalabalıklar ortasından yalnız başıma yalnızlığa serenat ettiğim saatlerde evvelden tuttuğum okuma notlarımı şöyle bir karıştırırken hayata dair yeni bir can kırıklarımın var oluşuna önce benliğimi sonra sizleri şahit tutmaya çalışmamdan öte bir halde değildim.
***
Size benden ulaşacak her fikir bir derdin neticesidir der yazıma derdimi açmaya devam ederim. Pascal Amca gerek bireysel gerek toplumsal buhranlarımızın en temel saiklerinden birini gayet anlaşılır bir şekilde ortaya koymaktadır. Meselenin meselesi bir tutam nitelikli yalnızlaşma bir bukle kişinin kendisiyle işlevsel olma halini on ikiden vurarak ifade etmekten öte değildir.
Sevgili idrak sahibi! Kalbinde feraset tohumu yeşertmiş, kendisinin tekamülünü düşleyen, kötülüğe bir mumda yakma telaşında olan, hak ve hakikat dostu, şahsiyet sahibi aziz insan! Bu asır her şeyin hızla tüketildiği, beraberinde değersizleştirildiği kıymetsizleştirildiği bir asır olma özelliğine sahip. Hep birlikte mazlumlar ve mağdurlar üzerinden dönen dolapları görebiliyoruz. Bütün çıkmaz sokaklar denendi hesapsızca acımasızca işler uygulandı. İnsanlık hırpalandı. İslam tartaklandı. Çocuk yaşlı kadın erkek muhtaç örselendi. Oysa burası dünyaydı, ne çok kıymet verildi, işte geldik gidiyorken bu öfke hırs entrika kimeydi?
***
Fe Eyne Tezhebun! Fe Eyne Tezhebun !
***
Her an sondan sonsuzluğa doğru gidiyoruz. Kalabalıklar içinde itilmiş horlanmış terk edilmiş insanlığımız var. Gönül bağlarımız zarar gördü. Sosyalleşmek bizi kendimizden kopardı. Hele dijital paylaşımlar bir kurt gibi içimizi kemirdi. Aldattık ve aldandık. Ruhumuzdaki yaralara şifa bulmak üzere ruhlara koştuk lakin yarım kaldık yara aldık! Temet Nosce ! İhtarı yüz yıllardır kulaklarımızı arşınladı durdu. Kendini bilen rabbini bilir ihtarı da gönüllerimize duyuruldu!
Hayat bir anın içinde akıp giderken yarın bir meçhul dün hayal oluyor! Her gece ölüp her sabah diriliyoruz. Her sabah taze bir hayat Hay’dan takdim ediliyor. Kendimiz kendimize ne kadar yakınız kendimiz kendimize ne kadar uzak? Kendine tahammül edebilen bir adım öne gelsin.
İşte klas bir soru daha! Bugün kendin için kendinle baş başa neler yaptın? Hangi travmandan kaçtın hangi acınla kucaklaştın? Her şeyin seni senden kopartabilme ihtimaline karşın sen inadına kendinle ne yaptın. Dış sesler yordu seni biliyorum. Biliyorum hep yeni hedefler yeni maceralar hep yeni telaşlar uğraşlar..
Bağımlılık ağında çırpındıkça çırpındın görüyorum. Oysa hür olmaya gelmiştin. Oysa özgürlüğün en büyük sitayişti. Yapma aziz dostum en son cep telefonunu kaç dakika elinden azat ettin kaç dakika televizyonun kumandasını boşluğa ittin…
Sen ben o, hepimiz kendimizi unuttuk. Bizi onaracak diriltecek kendimize getirecek tekâmülümüzü sağlayacak nitelikli yalnızlıklarımızı yeniden hayatımızın bir parçası yapmak zorundayız. İç sesimizi daha üst perdeden işitmek, irademizi sessizlikle yoğurmak yoğurmak sağlam duygusallığımıza erişmek zorundayız. Bir gün terk edeceğimiz hayatı, başkalarının senaryosu, heyecanı, doğruları ile yaşamaktan ancak ve ancak yalnız kalma gücümüzle aşabiliriz.
Yalnız kalarak! zihin ve kalp halimizi çek ederek, yazarak çoğu zamanda okuyarak bir gelişim sağlayabiliriz. Nitelikli yalnızlaşma sürecini çocuklarımıza erken yaşta kazandıralım. Kendi kendileri ile oyun oynama bilinci geliştirelim. Kendi kendisine yetebilme gücünü özgüvenini kazandıralım.
Kendine güveni gelişmiş bireyin başkasına muhtaçlığı azalır, iradesi sağlamdır. Erken yaşta kazanacağı yalnız kalma bilinci; kendisini tanıma, öz farkındalık, gibi şahsiyeti güçlü kılan meziyetleri kendisinde inşaa eder. Ruhsal- Duygusal sağlamlık aile de kazanılır. Çocuk sağlıklı sosyalleşmeyi nitelikli yalnızlaşmayı aileden öğrenir.
Gelin hep beraber Pascal amca’yı dinleyelim. Kendimiz olarak yaşayalım başkası olmadan ölelim. Kendimizi korumak, geliştirmek adına nitelikli yalnızlaşmayı başaralım. Kendimize dönelim, bir ben var benden içeri diyen Yunusu dinleyelim. İçeriye bakan hakikat dışarıya yönelen rüya görür diyen Gustv Jung’ı anlayalım. Kendimizi yalnızlığımızla hakikatin sularında yeniden yıkayalım. Var oluşsal sancılarımızı anlamlı yalnızlıkla dindirelim. Yalnızlığın bilgeliğine yalnızlığın iyileştiriciliğine varalım!
Allah yalnızlarla beraberdir! diyen Nurettin Topçu’nun sözlerini de bir an olsun unutmayalım.
