Hepimizi bir gassal yıkamayacak mı?

Neyin gururu ne zannediyorsun kendini niye bu kadar önemsiyorsun ?

Kendine gel !

Haddini bil !

Çizmeyi aşma aşarsan haddini bildirecek bir güç var unutma !

Kendilerini nasıl ne şekilde görüyorlar ki ki benden ,bizden üstün görüyorlar. Hiç öyle bir şey yok hepimiz insanız .hepimiz aynıyız.aynı sistemle yaradılmışız. Benim için kıymetli olan senin için değildir.Senin kıymet verdiğin şey benim için önemli değildir. Kendini üstün görmek de nedir? Neyi tatmin ediyorsun neyi ispatlamaya çalışıyorsun?

Küçümseyen tavırlarla bakan üstten üstten konuşan insanları görünce çok üzülüyorum .zavallı gibi geliyorlar bi acıma hissi doğuyor içimde . Kim bilir nasıl bir aşağılanma duygusu yaşamışlar ki şimdi kendilerini güçlü görüp başkalarını aşağılama ihtiyacı hissediyorlar. O gücü de nasıl geldikleri meçhul oturdukları makamla sahip oldukları maddiyatla ölçüyorlar. İnsan kendine değer katarak insan olur. Herşeyden önce saygı duymayı öğrenmeli, insani duygularımızı geliştirmeliyiz. Gücümüzün yettiği çerçeve içinde maddi manevi yardım etmeliyiz. Büyük küçük farketmez.herşeyden önce birbirimize selam vermeliyiz. Tebessüm etmeli, hal hatır sormalıyız. Birlilte yaşadığımız, birlikte çalıştığımız aynı havayı soluduğumuz insanların hayata bakışları bizi tahmin ettiğimizden daha fazla etkiliyor. Bu nedenle önce yaşadığımız çevreden başlamalıyız. Selam vermek bu kadar zor mu merhaba günaydın kolay gelsin demek neden ağrımıza gidiyor ki? Korkmayın dilimiz eskimiyor. Her otobüse bindiğimde şoföre merhaba kolay gelsin diyorum alışık olmadıklarından mı bilmiyorum bi şaşkın ama memnun teşekkür ederek karşılık veriyorlar. Hatta geçen akşam otobüse bindikten kısa bir süre sonra kırmızı ışıktayken şöför bey bana doğru dönerek nereli olduğumu bu alışkanlığımın devam etmesi gerektiğini , çalışma arkadaşlarının da bu davranıştan hoşnut olduklarını söyledi. Ben mutlu oldum tabi bir farkındalık oluşturmuşum. Altı üstü bir selam vererek. Karşıdaki insanın yüreğine dokunmuş oluyorsun. Yaptığı işi önemsediğini gösteriyorsun. O kişinin varlığını kabul ediyorsun. Çünkü yokmuşsun gibi davranılmak o kadar içimizi burkuyor ki. Bir annenin çocuklarına yaptığı yemeğin hepsinin bitmesi, iştahla yenmesi ellerine sağlık deyince mutlu olması gibi . Maddi olarak bir şey kazanmasa da manevi olarak çok güzel duygular hissetmesi ona yetiyor. Bir çalışan çabalarının karşılığını sadece maaş olarak alınca mutlu olmaz patronu tarafından da görüldüğünü hissedince takdir ediince daha verimli çalışır. Kimse kimseden üstün değil. Hiç kimsenin hakkı yok değersiz bir hiç gibi hissettirmeye. Böyle hissettirenlerde hiçliği yaşarlar o hissi en büyük güç olan yaradan yaşatır. İlahi adalete inanıyorum.

Şu an nerde ne şekilde hangi imkanlarla yaşıyorsak yaşayalım hepimiz ölümü tadıp bir parça beze sarılıp bir avuç toprağa karışacağız. Unutmamamız gereken tek gerçek bu.