Göbek bağımız şiir

… çünkü bütün sanatların içerisinde zapt edilemeyen odur, şiir ele avuca gelmez, bizi şaşırtır. Dünya güzeliyken dünya çirkini olur. Kapı içinde kapı, pencere içinde pencere açar. Şiirin her mısraı bin resim doğurur. Şiir hızının yanında ışık hızı da ne! Bilinç akışını parlatıp duruyor romancılar. Ya şiir akışı! Öyle bir elektrik ki ne Edison sırrına erebilir ne Tesla. Bir düğmeye dokunduğunda bütün kâinat nur. Fakat ‘körün parmak uçları’yla dokunacaksın o düğmeye. Sezginin keskin kılıcıyla keseceksin şiirin kördüğümünü. Şiir bizim göbek bağımız dünyayla. Ondan kopmak ne mümkün. Diyelim koptuk. Göbek bağını gömeceğimiz yer dünyanın kalbi.

Ali Ural

Son Konya Kitap Günlerinde bazı şair ve yazar arkadaşlarla sohbet etmek, durum değerlendirmesi yapmak fırsatımız oldu. Genel kanı, okuma oranımızın az olduğu ve şiir kitaplarının az satıldığı yönündeydi. Benim kanaatim ise bu konuda fazla da karamsar olmamak gerektiği idi. Çünkü dokuz gün boyunca fuarda yer alan birisi olarak çeşitli gözlemlerim ve her yaştan insanlarla konuşmalarım oldu. Sayıları hiç de azımsanmayacak insanların farklı stant ve yayın evlerinden alışveriş yaptıklarını gördüm. Farklı yaşlarda insanlarla yaptığım sohbetlerde ise insanlarımızın, özellikle de gençlerimizin şiire olan ilgileri beni oldukça memnun etti. ‘Şiir seviyor musunuz?’ soruma birçokları ‘Şiir sevilmez mi’ diye karşılık verdi ki bu benim için sevindirici bir cevaptı. Ayrıca hem kendi şiir kitaplarımın satışı hem de bazı arkadaşlarımdan duyduğum şiir kitaplarına olan ilgi de bütünüyle karamsar olmamızı gerektirmiyordu. Burada bir parantez açarak bir üzüntümü paylaşmak isterim, o da şu ki çocuklarımızın ve gençlerimizin önemli bir kısmı futbolcu afişlerine ve onların uyduruk hayat hikayelerine olan ilgileriydi. Ticari kaygıyla bunları arza sunanlara da ayrıca üzüldüm doğrusu.

Şiir, bizim genlerimizde yolculuk yapar ve bize hayatın hakikatini ve sırrını bir arada sunar. Şiire yaklaştıkça kendimizin ve bizim için yaratılan nimetlerin farkına varırız. Şiir bize kâinatın ilmini değil, onun yaratılışındaki tılsımı anlatır, hissettirir ve o güzellikler için bize kapılar pencereler açar. Şiirden uzaklaştıkça hayatın parıltısı azalmaya, yaşama sevincimiz fire vermeye, dünyamız kararmaya başlar. Şair olsun ya da olmasın, her insanın bir şiir damarı vardır. Bunu erken keşfedenler daha mutlu bir hayatı daha uzun yaşarlar. Geç bulanlara da kısmen şanslı diyebiliriz ama hiç bulamayanlara üzülmek gerek. O yüzden herkes kendi içinde bu keşfi yapmaya bakmalıdır.

Edebiyatın her türünde şiir vardır. Bu bazen sözle, kelimeyle tevarüs eder bazen de bir görüntü, bir duyguyla. İşte bunu oradan çekip alan insan sadece teniyle, hazlarıyla değil aynı zamanda kalbiyle, ruhuyla ve duygularının en renkli haliyle de yaşıyor olur. Dünyada bize sunulan her şey Rabbimizin bir ikramıdır. Bizler bu ikramların hakkını vermek istiyorsak, önce onları fark etmek zorundayız ki şükrünü yapabilelim. Şiir ve şiiriyet de bize sunulan en güzel nimetlerden biridir diyebiliriz. Ve işte tam da bunun için okuduğumuz kitaplar arasında şiir kitapları da mutlaka bulunmalı ve elimizin altında bir yerde durmalıdır. Şiir kitapları, diğer kitaplar gibi baştan başlanıp okunup bitirilecek kitaplar değil. Bunu peşinen bilmemiz ve kabul etmemiz gerek. Çünkü şiir yekpare bir duygunun, yekpare bir zamanın ve yekpare bir mekânın ürünü olmamıştır hiçbir zaman. Şiir kitapları belki de bu yüzden daima elimizin altında bulunmalı ve farklı zamanlarda sayfalarını açıp bazen bir şiir bazen de birkaç şiir okuyup orada uyanan duyguları hazmetme sürecini doyasıya yaşamayı gerektirir.

GÖĞE BAKIYORUM TURGUT ABİ

Etrafıma bakıyorum

Kimse yok Turgut abi

Göğe bakalım diyeceğim

Öyle çok yalnızlık var ki

Kafayı yiyeceğim

Ben yine de göğe bakıyorum

Kuşların kanat izleri var

Bir de mevsimin masalı

Yağmura gebe kabarık bulutlar

Güne açık, bana kapalı

Ah Turgut abi