Kovid- 19 Bizi Değiştirdi
Yazıma her şey yerli yerine otursun diye el eli yıkar iki elde yüzü (Bir kişi başka kişiye yardım ederse o da bu iyiliğin altında kalmaz; güçlenmiş olarak yardımlara koşar) atasözü ile başlamak istedim .
Bilindiği gibi korona virüs salgını tüm dünyayı alt üst etti. Bazı ülkeler kısmen korona virüsten kurtulabildi. Bazıları ise hâlâ bu salgına karşı mücadele etmekte. Bu salgının ne zaman biteceğini tam olarak hiçbirimiz bilmiyoruz. Yapılan tahminler de yüzde yüz doğru çıkmadı. Doğru çıkma ihtimali de yoktur aslında. Çünkü her şeyi en iyi bilen Allah'tan başka kimse yoktur.
Bu girişten sonra asıl konuya dönmek istiyorum. Korona virüs süreci her ne kadar bizim için zor olsa da yine şükür etmemiz gerekiyor. Çünkü bu virüs binlerce kişinin hayatını yitirmesine sebep oldu. Küresel ekonomiyi fena bir şekilde sarstı. Hindistan, ekonomisini ayağa kaldırmak için en son içki ve meyhaneleri açmak zorunda kaldı. Burada durup şunu belirtmem gerekiyor ki Hindistan şu an korona virüs'ün birinci dalgasını yaşıyor. Vaka sayısında görülen yüksek artış nedeniyle Hindistan'ın başkenti Yeni Delhi'de 10 bin yataklı geçici hastane hazırlanıyor. Delhi dışında Maharaştra, Tamil Nadu, Gucarat ve Uttar Pradeş eyaletlerinde de korona virüs inanılmaz bir şekilde yayılıyor. Hindistan bir tarafta korona virüs ile mücadele ederken diğer taraftan sınırlarını korumak için Çin ile karşı karşıyadır.
Korona virüs binlerce kişinin canını aldı. Ama bize ulaşmadı. Buna şükür edelim. Hayattayız. Eş, dost, akrabalarımızla artık rahatça görüşebiliyoruz. İşlerimize de başladık. Neredeyse eski duruma dönüyoruz. Bunun için tabi ki mutluyuz. Mutlu olma hakkımız var. Dayandık. Sabrettik. Kurallara uyduk. Önlemleri elden bırakmadık. Kuralları uymayanları da uyardık. Çevremizi temiz tuttuk. Akraba ziyaretine bile ara verdik. Çay ve kahve muhabbetlerimize de. Sözün özü kalabalıktan uzak durduk. Yalnız kalmayı tercih ettik. Halbuki bir Türk için yalnız kalmak zor. "Türkler yalnız kalamaz, milletimizin böyle bir huyu yoktur. Beraber ders çalışır, beraber yazı yazar, beraber gezmeye gider. Türkler sinema bile tek gitmez; yalnız kalmayı bilmez, sevmez." (İlber Ortaylı, Bir ömür nasıl yaşanır. s.74)
Bu süreçte konu komşularımızı da unutmadık. Fakir fukaraları da. Hepimiz bu süreçte değiştik desem yanlış olmaz. İnsanlara yardım etmekten hiç çekinmedik. Daha önce hiç vermeyen el bile verdi bir şeyler. Elinden geleni yapmaktan kaçınmadı kimse. Bir ülke başka bir ülkeye yardım ederken, bir cemaatin başka bir cemaate yardım ettiğini gördük. Dinini, mezhebini sormadan insanlara yardım eden grupları gördük. Biz de o grupların eli kolu olmak için gayret gösterdik. Korona virüsten iyileşen hastalar da Plazma bağışında bulundu ve hâlâ yoğun bir şekilde Plazma veren vatandaşlarımız var. Bu büyük bir fedakârlıktır. Hindistan Yeni Delhi’de “Plazma Bankası” başlatıldı ve en çok Plazma verenler Hint askeri ve polisleri oldu. Bunu şunun için anlatıyorum. Bazen sosyal medya veya diğer araçla Hint polislerinin zulmüne şahit oluyoruz. Kendi vatandaşlarını vahşice döven polisler hakkında ne desek azdır. Ancak şunu izah etmek lazım ki hiçbir ülkenin polisi özgür değildir. Onların eli kolu bir yere bağlıdır. Bir an için Hint polislerinin kötü olduğunu da düşünelim. Ancak bu zor durumda Plazma vermek için sıra bekleyen bu polisler hakkında ne dersiniz. Tek cevap biz değiştik. Hepimiz değiştik. Kovid- 19 bizi değiştirdi.
