Şeyma Öğretmen artık yok!

Oysaki bugün ne kadar da umut dolu bir yaz yazacaktım.

 

Ta ki Şeyma öğretmenin umut dolu hayatının elinden alındığını öğrenene kadar…

 

Yakınlarından duyduğuma göre Şeyma öğretmen ve kardeşi Tuğba hayat dolu insanlarmış. Zaten fotoğrafta bile pırıl pırıl bakan gözlerinden de anlarsınız.

 

Peki, bu kardeşlerim ölmeyi hak edecek ne yaptı.

 

 

İnsanın inanası gelmiyor. Evinin salonunda oturan iki gencecik insanı çat diye vurup hayatını bitirebiliyorsun. Ne kadar kolay ve saniyelik…

 

Adalet sistemindeki boşluklar mı bu insanları bu kadar kolay cinayet işleyebilmeye, tecavüze, gasba, zorbalığa sevk ediyor. Nedir? Biri bize bunun izahını yapsın. Çözülsün artık! Bütün eller nasıl bu kadar rahat kadınlara kalkabiliyor?

 

 

Bir caydırıcılık gerek lütfen.

 

Böyle kolay olmamalı!

 

 

Demem o ki normal bir hayat yaşıyorlardı. Kapı komşuları olan bu şahıs hangi hakla bu yanan mumun ferini üfleyerek söndürdü?

 

Şu yazıyı yazarken dişlerimi sıkıyorum ağlamamak için. Eminim sizde okurken aynı hislere kapılıyorsunuz.

 

Öğretmenliğe yeni atanmış ve doğum gününde cinayete kurban giden Şeyma neyin bedelini ödedi. Hayati tehlikesi devam eden o anne yaşasa ne olur artık bu saatten sonra. Ömrü boyunca bir ruh gibi yaşayacak babaya ne demeli!

 

Şu bireysel silahlanmanın bari önüne geçilsin. Hiç bir şey yapılmıyor bari bu yapılsın!

 

 

Belki de o cani şahıs!

 

 

Ama işin en acı tarafı bütün kadınların belki bir saniye önce yanlarından geçen sapık ruhlu bir insan yüzünden tehlike altında olmaları… Bir de bu haberi yapan ajanslar platonik aşk demişler adına. Ne aşkı düpedüz cellatlıktır bu!

 

Ne diyordu bir dizide; “Sadece 5 dakika daha yaşamak istedim, bütün öldürülen kadınlar gibi…”