Babamdan ummazdım bunu, kör oldum
*Babalar Günü, pek çok ülkede her yıl haziranın 3. pazar günü babaların onuruna kutlanan özel bir gündür. Eskiden kravat, kravat iğnesi, gömlek, tshirt popüler iken şimdilerde teknolojik hediyeler revaçta akıllı saat, telefon, kulaklık…
babasının hayrına, babalar gibi, babana rahmet gibi deyimlerde kullanılan baba kelimesi kuşakları temsil eder.
** Ben X kuşağıyım. Oyundan anladığım sokak aralarında top oynamak, mahalleler arası maç yapmaktı. Okulda çalışkandım. Hangi üniversiteye gideceğim ortaokulda belliydi. Bitirince iş seçtim. Kapısı kilitli bir laboratuarda çalıştım. Gündüzleri ve hafta sonları da çalıştım. Tek sorunum zaman yönetimiydi. Sadece tek iş yetmiyordu. Yoksa en kötü günümde bile işten ayrılma çabasında olmadım. Özetle iş yerine sadık, çalışkan bir görev adamıyım. Sadece ben mi bizim kuşağın çoğu böyle.
Yeni nesil Z kuşağı. Hiç sokakta oyun oynamadılar. Elektronik oyunların tüm çeşitlerini ezbere bilirler. Tamamen bir teknoloji manyaklığı. Benim işim genellikle teknoloji olmasına rağmen, teknolojiyi benden daha iyi takip ediyorlar. Yeni ürün lansman tarihlerini aylar önceden bilip ve online olarak sunumları izlerler. Okulda sevdiği ders olursa sabah kalkıp ders çalışıp, tam not alırlar. Ders gençlere mantıksız gelirse veliyi de öğretmenini de canından bezdirirler. İleride yazılımcı, video prodüktörü, bilgisayar uzmanı veya o dönemde aklına ne eserse o olmayı planlıyorlar. Gelişmelere bakacaklarmış. Üniversite seçme konusunda henüz hazır değiller.
Aslında biz de bugünkü eğitimin bize ileriye götürecek olan insan tipini yetiştirmediğini söylemiyor muyuz? Anlamsız üniversite seçme sınavları gençlerin en verimli yıllarını yaratıcılıktan uzak binlerce soru ezberleterek heba etmiyor mu? Dijital okuryazarlık ve teknoloji hâkimiyeti en çok aranan özellikler değil mi? İş hayatı da güllük gülistanlık değil. Büyük şirketler ve eski kalıplar yenilik ve inovasyon geliştirmede yetersiz kalmıyor mu? Yeni kuşağın kurduğu Startuplar ve farklı düşünenler bireyler daha başarılı olmuyor mu? Girişimciliği ve iş inovasyonunu ekonomik kurtuluşun temel öğesi olarak görmüyor muyuz?
*** Kuşaklar arası teknolojik ihtiyaçlar varken ihtiyaç dönemsel olarak evrimleşiyor başkalaşıyor, değişim geçiriyor. Yemek, uyku ve su gibi temel ihtiyaçlarını karşılamadan bir üst seviyeye geçemez. İnsanlar bu temel ihtiyaçlarını giderdikten sonra emniyet ve güvenlik ihtiyacına, ardından ait olma ve sevgi ihtiyacına, ardından da saygı ihtiyacına geçerler.
Bir üst basamakta saygı görme vardır. Bir üst basamak da ise ilginç bir biçimde bir eş edinme ve eşi elde tutma gelmektedir. En üst sırada ise artık kendini gerçekleştirme yer almaz. Bunun yerine bu önerilen piramit örneğinde ebeveynlik liderdir. Sonucunda insanın nihai amacı türünün devamını sağlamaktır. Bu nedenle, ebeveynlik her şeyden önemlidir.
Elbette bu yeni versiyonun önerilmesi eski versiyonu tamamen geçersiz kılmadı. Ancak bu versiyonun ve aslına bakarsanız diğer birçok araştırmanın kendini gerçekleştirme olarak adlandırılan seviyenin aslında o kadar da önemli olmadığı gerçeğini ortaya koydu. İhtiyaçlar listesinin en tepesinde “kendini gerçekleştirme” yani kişinin tam potansiyelini gerçekleştirmesi yer alır. Kavram sadece belirsiz değildir. Aynı zamanda tamamen ulaşılamaz gibi de görünmektedir.
**** Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum. Babası vefat etmişleri düşünerek empati yapın çünkü sempati durumu babası hayatta olan çoğu insanın başına gelecek. İhtiyaçlar dönemsel değişse bile saygı hep ihtiyaçların başında olacak. Saygıyla kalın.
