Yetişebiliyor muyuz?

Bir ömür gibi bitiveriyor Ramazan. Dün birinci gün bugün iki derken... Ramazan bitiyor tıpkı yaşamdan düşen takvim gibi ...Hazan bırakıyor geride...

Ömrümüz gibi. Ürperiyor insan , daha çaresiz bir yolculuğun ilk adımları gibi ... Bu ne hızlı bir yolculuk! Her sene, biraz daha yalnızlaşan insan

Teknolojinin herşeyi varsa- hepsi çaresiz. Ne milyonların içinde yalnızlığa ne de hastalıklara bir çare var. ne ölümler bitiyor ne yeniden hayata merhaba deyişler.Bizi avutsun diye bazen oyuncakları çoğaltıyoruz. Note 3 ler giriyor kalbimize ....radyasyonun bitirici gücüne çare olamayan .....

Bitişe çare var mı? Yok oluşa Ayrılığa, hasrete, bir vara bir ölüme... Kocaman binalar hangi odasında avutur bizi;hangi marka mobilyalar iç çekişlerimize derman olur.Gönlün hangi diyara götürür de: “İşte bu diyebilir?

Gözyaşlarımı silebilir mi bu teknoloji ..bu twetter seni nereye kadar mutlu edebilir. ..Evet sanki Ramazan daha hızlı gidiyor.Onu anlamadan dağıttığı huzuru anlayamadan bırakıp gidiyor. Ne zaman geldi, ne zaman yarıyı geçtik; anlayamıyor insan

Seher vaktine uyanamıyor insan akşamlar oluyor . Her şeyde bir elveda nasıl bir dram , insan alışıp duruyor.

Yetişebiliyor musun?

Her günbatımı alır götürüyor mu sizi beni. Alabiliyor musunuz kendinizi kimi zaman. Dalıp dalıp gidiyor musunuz ?

Nereden nereye..

İşte gidiyor insan . İşini bitiren gidiyor hem de

İşte ramazan.

İşte insan ömrü

İşte günlerin art arda gidişi... buruk vedalar

Gelmemiş gibi bunca zaman Yaşanmamış gibi doğumlar düğünler, ölümler...

Yaşanmamış gibi hayat!

Bir emanetken hayat elini çabuk tut Gelmek ve gitmek çok yakındır.

Ümit ve korku arasında