“LA”

“LA” demeden rahat yok.

Yani “hayır”  - “tanımıyorum” demeden.

“LA” demeden ne insanca yaşamak mümkün ve ne de insanca ölmek.

İmandan önce reddetmeyi, zulmü, yani İslam dışı her şeyi reddetmeyi gerçek anlamda içselleştirmemiz şart.

Bunun içindir ki; kelime-i şahadete de kelime- i tevhide de “LA” denilerek başlanır. İman ise daha sonra gelir. Önce red sonra iman. 

Ölmeyi bilmeden, yaşamak mümkün değil.

Öldürülmeyi değil ölmeyi, yiğitçe, gözünü kırpmadan ölmek.

Çoluk-çocuk-kadın demeden silahsız sivillerin üzerine ateş açılıp binler öldürülürken parlementoymuş, seçimlermiş, demokratik hakmış, gösteriymiş, nümayişmiş, insan haklarıymış, ıvırmış zıvırmış, bunlar hiçbir anlam ifade etmiyor.

Boş işler bunlar. Daha önce Türkiye’de, Cezayir’de, şurada burada demokratik seçimlerle iktidara gelen kaç hükümet alaşağı edilmedi mi? Şimdi Mısır’da olanlara niçin şaşırıyoruz?

Müslümanlar, bir ümmet bilinci ile hareket edip de kendilerine yapılanlara misliyle cevap verene kadar üzerimizdeki bu onursuz ölüm bulutları dağılmayacaktır.

Ucuzca, kitleler halinde, göstere göstere, sırıtarak, pişkince, öldürüyorlar. Bir de üstüne üstlük terörist ilan ediyorlar.
 

Batı(gayrı islami) kaynaklı masallarla daha ne kadar avunacağız.

Onların ikiyüzlü alçaklar olduğunu anlamak için daha ne kadar müslümanın ucuzca öldürülmesi lazım.

Cami önlerinde toplanıp ezik ezik gıyabi cenaze namazı kılmakla, konsolosluk önlerine siyah çelenk bırakmakla, bayrak yakmakla nereye varılacağı zannediliyor.

Sen bir ayağa kalk, sen bir elini kaldır, sen bir “LA” de bakalım. Gör nasıl değişiyor dünya.

Ölmeyi göze al ki yaşayasın. 

Not : Bugün Mısır’da Suriye’de, Filistin’de, Libya’da olanın on katının yarın Türkiye’de olabileceğine hiç ihtimal vermeyenlere atfediyorum yazımı ve bir Arap atasözüyle bitiriyorum:  Bir kere olan bir daha asla tekrarlanmaz. Ama iki kere olan mutlaka üçüncü defa olacaktır.