Kendi mağdurlarımıza da el uzatalım!
Koronavirüs nedeniyle dünya allak bullak oldu. Salgının etkilerinden tüm dünya ülkelerinin yaşadığı gibi Türkiye de ekonomik anlamda sıkıntılar yaşadı.
Bütün sektörlerde farklı farklı yansımaları olsa da en fazla etkilenen sektörler hizmet sektörleri oldu. Turizmle ilgili olan sektörlerin yanında eğitim ve eğlence alanında iştigal eden işletmeler neredeyse 9 aydır siftah bile yapamadı diyebiliriz.
Restoranlar, kafeler, düğün salonları, sanatçılar, kahvehaneler, okullar, kantinler, okul servisleri hatta kuaförler bile bu süreçten çok etkilendi.
Hatta kendi kuaförüm diyor ki, “Herkes evine tıraş makinesi aldı ya kendi kendini tıraş ediyor ya da eşine berberlik yaptırıyor.”
Gerçekten de öyle. Bizler de evde kendimiz tıraş olmaya çalışıyoruz…
Özetle, küçük esnafın derdi büyük.
Geçtiğimiz hafta gazetemizi Kahveciler Çay Ocakları ve Büfeciler Odası Başkanı Sayın Mehmet Adil ve yönetim kurulu üyeleri ziyaret ettiler. Yaşadıkları sıkıntıları anlatırken Mehmet beyin gözlerinin dolduğunu gördüm.
Eve ekmek alacak parası bile olmayan esnaflardan bahsetti. Sıkıntılarına çözüm bulunması için yardım bekliyorlar. İstedikleri yardımların birçoğunun gerçekçi ve makul istekler olduğun belirteyim.
Geçtiğimiz hafta Konya basınının tümü bu konuya geniş yer ayırdı. O sebeple fazla ayrıntıya girmeden birkaç öneride bulunmak istiyorum.
Bir kere bu esnaf abilerimizin hayati ihtiyaçlarının giderilmesi için herkesin bir şeyler yapması gerekiyor. Tamam çark dönmüyor olabilir ama tencere kaynamalı.
Başkan Adil’in en azından doğalgaz faturasının ödenebilmesi ve tencerenin kaynaması için belediyelerden ya da Konya Valiliği’nden talep ettiği küçük miktardaki destek ödemeleri imdada yetişebilir.
Bu istek bana makul geldi.
Bence bunu kamu eliyle yapmak yerine vakıf ve dernekler eliyle daha güzel yürütebiliriz.
Konya, vakıflar ve dernekler anlamında çok zengin bir şehir. Neredeyse dünyanın en ücra köşelerine bile gidip orada mazlumlara el uzatan kuruluşlara sahibiz.
Ben de diyorum ki, en azından pandemi süreci boyunca dünyanın ücra köşeleri yerine bir miktar da olsa şehrimizdeki mağdurlara el uzatsak.
Yanlış anlamayın beni. Türkiye’nin insani yardımlarda dünyaya ne güzel bir örnek olduğunu her fırsatta dile getiriyoruz. Fakat komşumuz açken bu şekilde davranmamız bana çok doğru gelmiyor.
Türkiye bu ümmetin baş tacıdır. Eğer Türkiye içeride bir sıkıntı yaşarsa ümmet başsız kalır. O sebeple içeride bir sıkıntı yaşamamamız gerekiyor. Bunun için de önce kendi içimizde bir güçlenmemiz, yaralarımızı sarmamız elzemdir.
Pandemi sürecinin başlangıcında İHH böyle bir kampanya başlatmıştı. Şuan o kampanyaları hala devam ediyor bildiğim kadarıyla. İHH ile birlikte Konya’daki diğer sivil toplum kuruluşları da bu işe el atsalar ne güzel olacak.
Valilik koordinasyonunda yapılacak olan bir araştırmayla mağdur olan esnaf, garson, sanatçı gibi kesimler tespit edilerek bu vakıf ve dernekler aracılığıyla bir nebze de olsa yaralar sarılabilir.
Hatta bu işe destek verecek, zekat bağışlayacak bir sürü gönlü güzel iş adamına sahiptir bu şehir.
Bence bunu bir düşünelim.
Yine bu esnafın sgk, vergi gibi diğer ödemeleri de tıpkı sigortada olan askerlik borçlanması gibi ötelenip ilerleyen yıllara atılabilir.
Bir cümle de kredi paketleriyle ilgili söylemek istiyorum.
Esnafa can suyu olması amacıyla bu süreçte bazı kredi destek paketleri çıkartılıyor ama ne kadar faydalı olduğu tartışılır. Çünkü Konya esnafının birçoğu zor durumda olmasına rağmen kredi çekmeye yanaşmıyor. Krediyi bir seçenek olarak istemiyorlar. Eğer illaki bir kredi paketi sunulacaksa bunun faizsiz bir kredi olmasını istiyorlar.
Bunlar tabi ki esnafın tüm yaralarını sarmaz. Ama en azından bu kötü günleri bir nebze olsun iyileştirebilir.
Esnafla ilgili bu hafta bir karar alınacağını umuyoruz. KONESOB Başkanı Muharrem Karabacak da zaten konuyla ilgili olarak gazetemize bir röportaj verdi. Ticaret Bakanı Ruhsar Pekcan’a tüm taleplerini iletmişler.
İnşallah bir an önce bu sıkıntılı günler geride kalır. Esnafımızın yanındayız.
