Sokaktaki dostlarımızı unutmayanlar…
Kış geldi, kapımızda.
En sevdiğim mevsim kıştır benim…
Ancak ne zaman dışarıda kalan canları düşünsem içim acır.
Dışarıda bu soğuk havalara direnemeyen birçok can var.
Hepsi bize emanet..
Ama emanete ne kadar sahip çıkıyoruz orası tartışılır.
*
“Onların yaradılışı bu, onlar soğuğa dayanıklı yaratılmışlar bir şey olmaz” demeyin.
Böyle olmadığını her kış soğuktan ve açlıktan donarak ölen hayvanları görerek acı bir şekilde tecrübe ediyoruz..
Keşke öyle olsaydı. Keşke soğuk ve açlık onları öldüremeseydi.
*
Bunlara seyirci kalmak ya da bize düşen insanlığı yerine getirmek tamamen bizim tercihimiz.
Bir kap yemek, bir yudum su..
Hepsi bu…
*
Okuduğum bir kitapta (Mark Twain – İnsan Nedir?) “Vicdanımız başkalarına verilen acının farkına varmaz ta ki bize de acı verdiği noktaya ulaşana dek.”
Bu hayvanların bu soğuk havalarda titremesi, acı içinde inlemesi bize artık acı vermiyorsa bedenen yaşıyor olsak da aslında çoktan ölmüşüz demektir.
*
Neyse ki bizler bencil dünyalarımızda faydasız birçok işle uğraşırken, sokak hayvanları için kafa yoran, koşturan güzel insanlar hala var…
Konya’da ki Şefkat Derneği…
Şefkat Derneği’nden Hülya Acar yanında ki gönüllü arkadaşları ile sadece Konya’da değil ilçelere de giderek yardım eli uzatıyor.
3 günde bir Seydişehir’e de gelen gönüllüler çöplükte ki hayvanlar için kulübe yaptırmakla kalmıyor, mama ihtiyaçlarını karşılıyor, yardımseverlerin bağışladığı battaniyeler ile de hayvanları sıcak tutmaya çalışıyor.
Çöplükte ki kokudan, havanın soğukluğundan orada bulunmak bile zorken onlar müthiş bir fedakârlık ile bu canlar için koşturuyor.
Görüp hayran olmamak, takdir etmemek elde değil.
Hepsinden Allah razı olsun.
*
Peki, neler yapılabilir?
Öncelikle iş Belediyelere düşüyor.
Hayvanlara ölüm kampı değil gerçek bir barınak yapılmalı.
İmkân mı yok?
O halde düzenli bir şekilde bu hayvanların yemesi, içmesi organize edilmeli..
*
Bizlere neler düşüyor?
Evlerimizin önüne evde artan yemeğimizi koymak, penceremizin önüne kuşlar için ekmek kırıntısı bırakmak küçük ama onlar için büyük bir adım..
Evlerinizde bulunan eski battaniyeler bir köşede duracağına bir hayvanın soğuktan titremesini önleyebilir..
Öğretmenler; sosyal sorumluluk projeleri kapsamında öğrencilerine hayvanlar için uygulamalar yaptırabilir..
Bunları bireysel olarak yapamıyorsanız Şefkat Derneği’ne mama, battaniye, para gibi bağışlarda bulunabilirsiniz.
Kendileri verdiğiniz her bağışı yerine ulaştırıyor. Hatta video çekerek size yardımlarınızın ulaştığını göstererek oldukça şeffaf hareket ediyorlar.
Bunlar bir çırpıda aklıma gelenler, düşündükçe çoğaltılabilir…
*
Elindekini paylaşmayı bilmek, yemek artıklarını hayvanlara sunmayı akıl etmek insanlık belirtisidir.
İnsanlığımızı unutmayalım.
