Kibir

Sözlükte “büyüklük” anlamına gelen kibir (kibr), tevazuun karşıtı olarak “kişinin kendini üstün görmesi ve bu duyguyla başkalarını aşağılayıcı davranışlarda bulunması” demektir.

Kur’an’da kibir kelimesi terim anlamıyla bir âyette geçmektedir (el-Mü’min 40/56); aynı anlamda sekiz yerde değişik isim ve fiil kalıplarında tekebbür (el-A‘râf 7/13, 146; en-Nahl 16/29; el-Mü’min 40/27

Rabbimiz ayeti kerimede şöyle buyuruyor;

Bizim, kendisini bir damla sudan, spermden, yumurtadan yarattığımızı insan görmüyor mu? Yaratıldığı şeye bakmıyor da, hiç olmayacak şekilde bize karşı, aklınca deliller ileri sürerek, kalbindekini, kafasındakini ustaca ortaya dökerek açıkça düşmanlık ediyor.(Yasin süresi 77ayet)

İnsanlar olarak önce neden ve nasıl yaratıldığımızı bir düşünmemiz lazım.Hiç yokken bizi var eden Rabbimizi.Kimi malıyla kibirlenir kimi ise evladıyla oysaki bunların insana ahirette hiçbir faydası olmayacaktır.

(Sizin beğenip böbürlendiğiniz) Mal ve çocuklar, (sadece) dünya hayatının geçici ve çekici-süsü (konumundadır); asıl sürekli (bâki kalacak ve yarar sağlayacak) olan ’salih davranışlar’ ise, Rabbinin katında sevap bakımından daha hayırlıdır, ümit ve temenni edilecek (yüksek makamlar) bakımından da daha hayırlıdır.(Kehf suresi 46 ayet)

Kibir ve gurur, Allah tarafından yasaklanan hasletlerdendir. İnsanoğlunun dünyaya kapılması ve aldanması, kendini beğenmesi ve büyük görmesinin yanlış olduğu hem ayetlerde hem de hadislerde sık sık vurgulanmıştır.

“Kibirlenip de insanlardan yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme! Zira Allah; kendini beğenmiş, övünüp duran kimseleri aslâ sevmez.” (Lokmân, 18)

Oysaki insan kibirlenmek yerine tavazu sahibi olsa ne güzel olurdu degilmi.

Tevâzû sahibi kişi, Allâh’ın kullarına değer verir, onları sever, her birine muhabbetle bakar ve hatâlarını affedebilme fazîletini gösterir. Kendini beğenmiş kibirli kimselerde ise bu hâllerin görülmesi oldukça zordur.

Peygamber efendimiz s.a.s hadis-i şerifte şöyle buyuruyor;

“Kim Allah Teâlâ’nın rızâsı için bir derece tevâzû gösterirse, bu sebeple Allah onu bir derece yükseltir. Kim de Allâh’a karşı bir derece kibirde bulunursa, Allah da onu bu sebeple bir derece alçaltır; bu böyle devam ede ede nihayet onu esfel-i sâfilîne (aşağıların aşağısına) atar.” (İbn-i Mâce, Zühd, 16)

Rabbim bizleri tevazu sahibi ve Rabbinden haya eden samimi kullarından eylesin...