BENİM HİÇ ESKİ BAYRAMLARIM OLMADI

Terziydi babam, takım elbise dikerdi. Bayram dediklerinde ben, babamın bana yeni bir pantolon dikeceğini bilirdim.

            Ev hanımıydı annem, dua düşmezdi dilinden. Bayram dediklerinde ben, annemin saçlarımı tararken “yavrum; itaatli, muhabbetli, bereketli bayramlar” duasını edeceğini bilirdim.

            Dedem bayram namazına götürür, haminnem sevdiğim tatlıyı yapardı. Verdikleri harçlıklar ne büyüktü. Upuzun saçlarımı okşayan pek çok olurdu. İskarpinlerim pırıl pırıl, pantolonum ütülü, gömleğim beyaz, saçlarım taralı babamın ve annemin elini tutup yürürdüm koca dünyanın üstüne.

            Zor zamanlarım da oldu elbet. Bir boya sandığım vardı, iki gözlü, elma kasasından yapılma; arife günleri çok olurdu iş, parmaklarım boyadan görünmez olur, iftarı zor ederdim. Harçlığımla alırdım bayram elbiselerimi, artanı anneme verir, elini öperdim yine.

            Gençlik yıllarım; saçlarım yine uzun bıyıklarım yeni terlemiş, deli sevda rüzgârları, zıpkın gibi kanımızın deli olduğu yıllar… Bayram bile bir meydan okumaydı gençliğimiz için. Yine de pantolonum ütülü, saçlarım taralı olurdu.

            Konu komşu, eş dost gelip gider, güler yüzüyle insanlar muhabbet ederdi. Dedemin suskun tebessümü, haminnemin kınalı elleri hiç eksilmezdi bu muhabbetin içinden.

            Eski bayramlardan dem vuruyor şimdilerde kimileri. Hangi eski bayramın tadını tadabildin de “nerede eski bayramlar” deyip söze başlıyorsun be adam! Daha yirmisinde eski bayramlara özlem duyanlar var. Aslında onları da anlıyorum, kişisel tarihleri çok kısa ve tarihlerinde kalan bir şey yok lakin onlar eski bayramlardaki tadı, muhabbeti, neşeyi arıyorlar biliyorum.

            İnsanların Müslüman olanlarına yakışıyor bayram, oysa Müslüman olmayanlara bile ne çok şey anlatır bayram. Yeryüzünde aynı duyguyla aynı sevinci yaşatabilecek başka bir sabah yok ve o sabah ne kadar gözyaşı, ne kadar kan varsa dökülen hepsi bayrama gebedir.

            Dünya insanı ve Müslüman olarak bana gelen bayramın kıyamete dek son bayram olmayacağını biliyorum ve her bayramın aslında eski bayramlar kadar “bayram” olduğuna inanıyorum.

            Bu bayram belki pantolonumu babam dikmiş olmayacak, saçlarımı annem taramayacak ama yine ütülü yine saçlarım taralı olacak. Çünkü onların duası dilimde olacak.