VEDA ZAMANI

Elveda demek zor iştir. Güzel anılarını, mutluluklarını, sevinçlerini uzak siluetlere yolcu etmek gibi bir şeydir. Hüzünlerimi ve mutluluklarımı sararmış sayfalarda bırakarak gidiyorum…

Vedalar uzun olmaz, okuyucuyu sıkar, bilirim. O yüzden fazla uzun tutmayacağım sizi..

Şimdiye kadar çalışıp emek verdiğim Yeni Haber gazetesi ile ayrılık zamanım geldi çattı. Çok güzel dostluklar, arkadaşlıklar edindim burda..

Yeri geldi güldük, yeri geldi hep beraber hüzünlendik. Bir aile ortamı gibiydi. Kimi zaman birbirimize kızdık, kalbini kırdık ama kırgınlığımız hiçbir zaman uzun sürmedi..

Güzel şeyler bulduk, güzel şeyler öğrendik Yeni Haber gazetesinde. Sevginin evrenselliğini, umut etmenin verdiği vitamini, gözyaşının ardından gelen bekleyişi, bekleyişin ardından gelen mutluluğu diyeceğim ama saçmalamaya başladı demenizden korkuyorum bir yandan…

Benim elveda dememin ardında sebep arayanlara da şimdiden cevap veriyim, sonra dışarıda asparagas bilgiler uçuşmasın. Benim ayrılmamın gündemle, yaşanan olaylarla falan ilgisi yoktur. Lokman Koyuncuoğlu abi her zaman abim ve dostluğumuz sürmeye devam edecektir. Ben bir süre dinlenmeyi seçtim ve helalleştik..

Çalışma arkadaşlarım İsmail, Hüseyin, Hatice, Ayşe, Samet, Merve ve diğer stajer arkadaşlar olmak üzere hepsine bu sürece kadar verdikleri katkı, çalışma arkadaşlığı ve dostlukları için teşekkür ediyorum..

Her veda aslında yeni bir başlangıçtır. Hayat bize hayırlı yollarda yürümeyi nasip etsin. Varsa kalbini kırdıklarım hakkını helal etsin. Ben hakkımı helal ediyorum. Allah’a emanet olun…