Şehadet Şerbeti
Kıymetli kardeşlerim bu haftaki konumuz ölümlerin en kıymetlisi ve güzeli olan şehitlik konusundan sizlere bahsetmek istiyorum.
Sözlükte “bir olaya şahit olmak, tanıklık etmek” manasına gelmektedir. Şehidin Arapçadaki çoğulu şühedadır. Bir kimsenin Müslüman olması için yerine getirmek zorunda olduğu yükümlülüklerden birisi de kelime-i şahadeti kalben ve lafzen ikrar etmesidir.
Bir insanın dünya hayatında en kıymetli olan özelliği canlı bir varlık olmasıdır.Kendi canımıza zarar gelmesin diye her zaman kendimizi korur ve elimizden geldiği kadar kendimizi muhafaza ederiz.
Ama iman sahibi olan,ahiret gönülden inanan müminler için hayatın pek fazla bir o emi yoktur.Onlar mallarını,canları her zaman Allah için feda etmeye hazırdırlar.Ölümü Allah c.c ye kavuşmak olarak görürler.Rabbimiz Kur’an’ı Kerim’de bizlere şöyle buyuruyor.”Allah müminlerden, kendilerine vereceği cennet karşılığında canlarını ve mallarını satın almıştır. Onlar Allah yolunda savaşırlar, öldürürler ve öldürülürler. Müjdelenen bu cennet Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’an’da Allah’ın yerine getirmeyi uhdesine aldığı kesin bir sözdür. Verdiği sözü Allah’tan daha iyi yerine getirecek kim olabilir? O halde, ey mü’minler, Allah ile yapmış olduğunuz bu alış verişten dolayı sevinin. İşte bu, gerçekten büyük bir başarı ve kurtuluştur!”
Tevbe 9/111
O müminler öyle kimselerdir ki geride bıraktıkları aileleri,evlatları,malları onlar kıymetli olsada gerektiğinden onlardan bile vazgececek cesareti kendilerinde bulmuşlardır.
“Sakın Allah yolunda öldürülenlerin ölü olduklarını sanma! Onlar diridir ve Rableri katında rızıklara mazhar olmaktadır.”
Âl-i İmrân 3/169
Bizler o mümin kardeşlerimizi vefat etmiş gözüyle baksakta onlar diridirler kardeşlerim.Peki sadece şehit olmak için savaşta çarpışarak mı ölmek gerekir.
Peygamber efendimiz s.a.s bir hadisi şerifte bizlere şöyle buyuruyor
“Şehid olmayı Yüce Allah’tan samimi olarak dileyen kimseyi, Allah, rahat yatağında vefat etse bile, şehidlerin derecesine eriştirir.” (Müslim, İmâre, 156, 157; Ebû Davud, İstigfâr, 26; Neseî, Cihâd, 36; ibn Mâce, Cihâd, 15).
Suda boğulanlar, ateşte yananlar, (İbnu Mace, Cihad, 17), enkaz altında kalanlar, bulaşıcı hastalıktan ölenler, ateşli hastalıktan ölenler, ilim yolunda ölenler, doğumda ya da lohusayken ölenler, baş ağrısından ölenler, karın ağrısından ölenler, iş kazasından ölenler, Cuma gecesi ölenler. Akrep, yılan sokması gibi nedenlerden dolayı hayatını kaybeden kimseler...
Sözlerime çok sevdiğim bir ezgiyle veda etmek istiyorum.
Varsın zulüm bütün dünyayı sarsın.
Varsın sevinçlerde başka bahara kalsın.
Madem ölüm tek bir defa gelecek,
O da neden Allah için olmasın.
