Kuş kanadında geçen bir ömür. Nereye sürüklendiği belli değil. Sıcak diyarlar arıyor kendine. Uçuyor uçmasına da artık doğa kendisine cömert davranmıyor. Uçtukça tutsak oluyor. Balık olmak istiyor o da olmuyor. Takılıyor bir kum parçasına. Özgürlük mü çoktan kaybolmaya yüz tutmuş bir efsane.
Kuş kanadında uçuyor. Yorgun ve çaresiz. Tek çıkar yol uçmakta. Ama nereye ve ne zaman. Çıkıyor yola. Uçuyor ama şairin bahsettiği kuşlardan değil bu. Buz tutmuş kanatlarına sımsıkı sarılıyor. Hürriyet değil artık kuş. Uçuyor ama mutluluk getirmiyor. Savruluyor her rüzgarda. Bazen ölüme sürüklüyor. Bazen çıkmaza. Kuş uçmuyor sürükleniyor adeta.
Masmavi gök nerde. Şairlerin aşık olduğu mavi. Mavi aynı mavi. Neden gökyüzü özgürlük şarkısı söylemiyor. Mavi gökyüzü hep var fakat dili değişmiş. Şair artık aşık olmak istemiyor. Yaşamı anlatan mavi, ölüme bürünmüş öylece duruyor
Bir kuş uçuyor. Bir kuş ölüyor. Kuş kanadında geçen talihsiz bir ömür. Nereye bahar geldi ki. Hangi kuş hangi çiçeğe doğru uçmaya başladı.
Kuş ölüyor. Yaşam yok artık. Artık özgürlük suçluları değil kuşlar.
Ah ne zor bilemezsiniz kuş kanadında yaşamak nereye sürükleneceğini bilmeden. Güneş burada tam üzerimize doğmuşken bu aptal kuş nereye uçar ki. Kuşlar sıcak şehirleri severdi bu kuşlar neden soğuğa uçuyor.
Yoklukta varlık bulan ve kuş kanadında yaşayan. İlginç bir yaşam. Sonu mu. Sonu hazin. Soğuk şehirler kuşları avlamaya başlıyor. Zordur kuş kanadında yaşamak bir bakmışsın bir taş seni suya teslim etmiş. Tuhaf olanı ne biliyor musunuz? Taş seni düşürürken kum seni çağıyor içine doğru.
Kuş kanadında yaşamak zordur azizim! Seni mutlaka dalgalara teslim eder. Neden hiç bilinmez. Bir tür nankörlük mü sizce? Hayır göçe zorlanmış kuşların kendilerini göçe zorlayanlara doğru uçmaları. İşte tamda burada hikaye başlıyor. Ve kuş kanadında bir yaşam kumsala saplanıp kalıyor.
Vesselam...