Günlerden bir gün şeytanın yolu bir köye düşmüş. Keyfi yerinde olan şeytan, sırtını bir ağaca dayamış ve buzağısı kazığa bağlı olan ineğini sağan genç bir kadını uzaktan izlemiş.
Şeytan kadını epeyce izledikten sonra yerinden kalkıp, kazığa bağlı buzağının ipini biraz gevşetmiş.
Buzağı, az ötede annesinin sütünün kovaya sağılmasını aç karnına izlemeye daha fazla dayanamamış, debelenmiş ve boynundaki ip çözülmüş. Koşarak annesini emmeye giden buzağı süt kovasını devirmiş. Sağdığı süt ziyan olunca sinirlenen genç kadın, eline geçirdiği odunu buzağıya vurunca yavru yere yığılmış.
Yavrusuna saldırılan inek kayıtsız kalamayıp bir tekmede kadını yere serip öldürmüş.
Uzaktan geçmekte olan kadının kayın pederi, ineğin gelinini öldürdüğünü görüp ineği tüfekle vurmuş.
Silah sesini duyan koca, karısını yerde cansız yatar babasını da elinde tüfekle görünce silahını çekip babasını öldürmüş.
Kısa bir süre sonra gerçeği öğrenen genç adam, bu kadar acıya dayanamayıp intihar etmiş.
Bütün bu olayları bir kenardan izleyen şeytan;
"BU FELAKETİ DE BANA YÜKLERLER, BUZAĞININ İPİNİ GEVŞETMEKTEN BAŞKA BEN NE YAPTIM ŞİMDİ" DEMİŞ…
Hadis-i Şeriflerde buyurulur ki: (Öfkelenen, dilediğini yapmaya gücü yettiği halde, yumuşak davranırsa, Allahü teâlâ da onun kalbini emniyet ve iman ile doldurur.) [İbni Ebid-dünya]
(Öfke, şeytandandır. Şeytan, ateşten yaratılmıştır. Ateş, su ile söndürülür. Öfkelenince abdest alın!) [Ebu Davud]
(Sinirlenen, ayakta ise otursun. Öfkesi geçmezse yan yatsın.)[Ebu Davud]
Okuyup İbret alanlar olur, bir kere paylaşır mısın?
NOT: Bir Pedagog olarak bu hikayeyi yorumlamaya çalışacağım. Kusurum olursa lütfen bağışlayın.
Buradaki şeytan bir insan da olabilir. Bazı insanlar muzipliğine böyle şeyler yaparlar. İşin sonunu hiç düşünmezler. Yine kadın buzağının ipini gevşek bağlamış da olabilir.
Küçük bir şeyi insanoğlu bazen öyle büyütür ki sonunda başına gelmedik kalmaz. Suç şeytanın değil sadece. Bizim aptallığımızdandır. Süt dökülmüş, buzağıyı yere yığacak kadar o sopayı niye vuruyorsun?
İşte burada öfke kontrolü gerekir. Kadın öfkesini kontrol etseydi, sorun işin başında çözülmüş olurdu. Bu hikayede verilmek istenen mesaj bence bu.