Maçın çok daha rahat geçeceğini tahmin ediyordum. İyi de başlamıştık. Ligin en iyi stoperlerinden Abdülkerim Malatya deplasmanında, maçın hemen başında attığı gol ile rahat bir maç kazanacağımızı hissettirdi. Ligde beşinci golü olduğunu da hatırlatmadan geçemeyeceğim.
Campi’nin oyundan atılması ile üç puanı kaç golle kazanırız diye ufak bir sevinme geldi. Konyaspor kendi oyununu oynadı ve devreyi iki farklı skorla önde tamamladı. İlk yarı için oynamamız gereken futbol ne ise onu oynadık. Her zaman izlediğimiz Konyaspor’u izledik.
İkinci yarıya da aynı kadroyla çıkmış olmamıza ve rakibin eksik olmasına rağmen Malatya pozisyon bulmaya başladı. Konyaspor ise geliştirdiği ataklarda bir türlü sonuca gidecek hamleler yapamadı. Tetteh ile duran toptan bulduğu golle Malatya takımı umutlandı. Skubic ile farkı ikiye çıkarsak da yine Tetteh ile bire indirmesini bildiler. Adil bu maçta yine dağınık bir görüntü çizdi. Musa Çağıran değişikliği maçın geri kalanı için yerinde bir hamle oldu. Çünkü Konyaspor kendi oyun yapısının dışına çıktı. Rakibin eksik olması neredeyse dezavantaja dönüştü. Topla oynayan Konyaspor ama pozisyon arayan Malatya olmaya başladı.
Yazımızı kışa çevirecekler diye endişe etmeye başlamıştım.
Keşke ligde kalma umutları varken de bu kadar dirençli oynasalardı. O zaman da bu kadar yüksek motivasyonla oynayıp ligden düşmeselerdi. Rakip Konyaspor olunca rakip takımlar ayrı bir iştaha geliyor!
Skora bakmaksızın daha önceki maçlarda kendi oyun prensibinden ödün vermeyen Konyasporumuz, bu maç biraz panikledi. Averaj maçı olur derken galibiyeti zor kurtardık. Yine de ligin son haftalarında oyuna değil skora ihtiyacımız var. İstediğimiz skoru da almayı başardık. Sadece 4 hafta kaldı. İnancımızı yitirmedik. Son dakikaya kadar şansımızı kovalayacağız.
Deplasmandan 3 puanla dönen takımımızı tebrik ederim.