Eğitim/öğretim yılının I.Dönemi sona erdi. Çocuklarımız karnelerini aldılar. Doğal olarak kimileri üzüldü, kimileri de sevindi. Bazı çocuklar da hiç umursamadılar. İnsanın doğası gereği hepsi normal olan davranışlardır. Benim üzerinde durmak istediğim husus, anne/babaların bu durumda çocuklarına karşı nasıl davrandıkları/davranacakları konusundadır. Büyüklerin olaylar karşısında takındıkları tavır çocuklarının yetişme süresine etkileri oldukça önemlidir. Çocukların karneleri, beraberinde aldıkları belgeler onlar için önemlidir. Daha da önemlisi, anne/babasının değerlendirmeleri, takınacağı tavırlar, yapacağı olumlu/olumsuz ödüllendirmeler.
58 yıl öncesinden, yaşadığım küçük bir olayı paylaşmak istiyorum. 1.Sınıftayım. Öğretmenimizle birlikte 23 Nisan Bayramını kutlamak için ilçeye gideceğiz. Sabah heyecan ve sevinçle hazırlandım. Babam gurbette. Evden çıkarken amcam beni çağırdı elime 25 kuruş tutuşturdu ve beni kucaklayarak yolcu etti. İlk defa harçlık almanın zevkini ve heyecanını yaşadım.
Bayram kutlamasından sonra, harçlığımla bir kurşun kalem, bir silgi, geri kalan parama da portakal satın aldım. Epeyce portakal olduğunu hatırlıyorum. İlçe merkezinde oturan babaannemin annesini ziyaret ettim. Aldığım portakallardan ikram ettim. Eve döndüğümde Annam ve kardeşlerimle günün sonunda yaşadığım mutluluğumu hiç unutamıyorum.
Çocukluğumda yaşadığım bu durum, yaşantım boyunca davranışlarımı etkilemeye devam ediyor. Basit bir davranış olarak nitelendirilecek davranış, söz çocuğun gelecekteki davranışlarını ne kadar etkileyebileceğini unutmamak gerekir. Karnesini alan çocuğunuzu karşınıza alıp detaylı bir değerlendirme yapmak onun önemsendiğinin bir göstergesi olacaktır. Ders ve davranışlarla alakalı olumlu/olumsuz notlar tek tek ele alınarak çocukla birlikte değerlendirilmeli.
Gelecek dönem için yol haritası belirlenmeli. Daha iyi hazırlanma adına tatil planı yapılmalı. Çocuklara zaman ayırarak gezmeli, ziyaretler yapılmalı. Okuma çalışmaları yaptırılarak, okuyacakları kitapları kendilerine seçtirerek okuma zevklerini artırmalı.
Çocuğun değerlerimize uygun kimliğinin oluşmasında tatil bir fırsattır. Çalışma hayatınızın temposuna “Beş Dakika Ara” diyerek çocuklarımızla ilgilenelim ve onları hayata hazırlayalım.
Bu konuda bazı ip uçları vermek istiyorum. Çocuklarınızla birlikte;
-Etrafınızdaki kültürel faaliyetlerde aktif görev alın,
-Geziler, kamplar, piknikler düzenleyin,
-Akrabaları, dostları ziyaret edin,
-Çocuğunuzu “Can Kulağı” ile dinleyerek sorunlarını İslami kimliğe uygun çözüme kavuşturun,
-Okula, öğretmene karşı söylemlerinize dikkat ederek, çocuğu karşı tavır almasına imkan vermeyin.
En büyük ve en önemli zenginlik kaynağı olan çocuklarımızı geleceğe hazırlamak, toplumun/insanlığın, İslamın hizmetine sunmak Allah’ın (c.c) bize yüklediği kaçınılmaz bir görevdir.
Görevini gereği gibi getirebilme şuuru ve anlayışı dilek ve duamız olsun.