Eylül...
Eylüldü geldiğinde;
Rüzgâr utanıyordu esmeye;
Olanla yetiniyordu anneler.
Kanaatkâr yürekler,
Sevgiyi yudumluyordu hiç durmaksızın;
Bir yaprak gibi koparıyordu anneleri;
Çekip alıyordu çocuklardan,
Gözyaşlarına bakmaksızın.
Eylüldü geldiğinde;
Ölümün ardı sıra gidenlere,
Martılar çığlıklarıyla ağıt yakıyordu;
Olanlara aldırmıyordu bile şehir.
Son demlerinde,
Buruk bir sesle,
"Bu yollarda bende yolcu oldum mu acaba" diyordu annem.
Eylüldü geldiğinde;
Yapraklar örtüyordu, açılan yaraların üstünü;
Hırçındı deniz;
Ay gizlemişti yüzünü;
Toprağa ektiğimiz acı, tazeydi henüz.
Eylüldü geldiğinde;
Kolaylığın öncesindeki, zorluğu yaşamaktaydı asi ruhlar;
Ahdini tazeleyen yağmur, değince cansız bedenlere;
Arş'ı inletecekti çektiğimiz ah'lar.
Eylüldü gittiğinde;
Bil ki yanında olacağım;
Rüyalarım bittiğinde...
Blog adresim: kaanbilgekutadgu.blogspot.com.tr
https://twitter.com/kaanbilgekutadg
https://www.facebook.com/kaanbilgekutadgu