Bazen bittim, öldüm yeter desen de şükür sebeplerin vardır… işte benim için de oğlumun iyi olması en büyük dayanağımdı....O yolculuk ve o sırada olanları asla unutamadım. Hele ki yola çıkmadan kardeşim kenara kuytuya çekip beni yeter artık azıcık anne ol bundan sonra, bu vakte kadar olamadın şimdiden sonra ol demesi aylarca kulağımda çınlamasına sebep olmuştu...
Ben anneydim, hep anneydim ben hiç vazgeçmemiştim ki anneliğimden....Şükür etmeliymişim oğluma yoksa benim yaşamaya hakkım yokmuş... Nasıl ağırdı bu sözler ama diyorum ya o an benim aklımda, dilimde hamd olsun oğlum iyiydi deyip dinleyip, geçmemdi.... Hem de o an bir maddi yönden özgürlüğüm olmadığı için...
Adak adamıştım... ameliyat günü başlamıştım adağıma.... Rabb'im sana söz veriyorum oğlum sağ selamet çıksın ameliyattan 61 gün oruç tutup, dilimden kötü bir söz çıkarmayacağım demiştim, sessizce bir süreç geçirecektim…
Biliyordum başıma bundan sonra gelecekleri ancak bu söz tutabilirdi beni....hiç aklımdan çıkarmadım oğlumun tedavi süresince de, hamd olsun adağımı yerine getirmiştim.... Aileme göre ben bir oyun içinde İdim, kafayı yemiştim...Neden sürekli oruç tuttuğunu derin bir sessizliğe büründüğümü anlayamadılar.....
O gece eve döndüğümüzde sabahında bile beklemiyordum oğlumun bu kadar çabuk iyi olacağını... Ameliyattan sonra Ankara da bir yıl kalması gerekir denilen oğlum ertesi gün gelecekmiş... Sadece iki gece kalmıştı.... Sözleşme yapılmıştı...Ancak oğlumun babası ile tekrardan evlenirsem oğlumu getireceklerdi.... Yine aynı sessizlikte kafamı sadece tamam dercesine sallamıştım... Gerçekten hiç mi bir şey düşünmedin derseniz de... Gerçekten o günlerde kafamda, yüreğimde koskoca bir boşluk vardı...Diğer iki evladımı bile düşünemez olmuştum...
Tek derdim, tasam oğlumun yaşıyor olması idi.... oğlum, kuzum gelmişti evde durabilir demişti doktor ama sürekli irtibat halinde idik... Doktorumuz şuan tek ihtiyacı anne sevgisi, onun yanında en iyi tedavi olacak deyip çıkarmıştı.... Oğlum geldiğinde gerçekten çok iyiydi...Ona baktıkça ne kadar şükür etsem az Rabb'im hamd olsun deyip deyip teşekkür ediyordum Rabbime. Bundan sonra olacak hiçbir şey beni yıkamazdı artık ve ailemde eski eşimde bu durumu kendi menfaatlerine çevirip bütün şartlarını kabul ettirmişlerdi.....
Büyük bir sessizliğe bürünen ben ne zamana kadar dayanabilecektim…