5 Aralık günü, bazı basın organlarına bir görüntü yansıdı.
Konya’da eski bir cam fabrikasında çekilmiş.
İddiaya göre, videoda 5 at kesilmiş ve atlardan geriye kalanlar eski fabrika içine öylece bırakılmış.
Bu olay kafaları karıştırdı.
Kısmi bir araştırma yaptım.
Karaman Karadağ bölgesinde sürü halinde yaşayan çok sayıda yılkı atı var.
Geçen yıldan önce sayılarının binin üzerinde olduğu ifade edildi.
Geçen yıl, bir proje başlatıldı.
Projenin ismi: “Yılkı Atları Kontrolü ve Rehabilitasyon Projesi.”
Proje kapsamında, çok sayıda at, sahiplendirildi.
Kocaeli, Ürgüp, Konya ve Afyon’dan bile alıcılar çıktı.
Belli şartlar ve kurallar çerçevesinde atlar, ücretsiz sahiplerine verildi.
Yetkililerin dediğine göre, çoğunluğu büyükbaş hayvan yetiştiricisi.
Bu kişiler, at öldüğünde veya atı sattığında bağlı oldukları İl Tarım Müdürlüklerine bilgi vermekle yükümlü.
Buraya kadar her şey normal gibi görünüyor.
Karadağ’ın etrafındaki köylülerle konuştum, şuan yılkı atlarının çok az kaldığını söylediler.
Kimileri 1,3,5 at alırken, 50 at götüren bile olduğunu belirttiler.
Yetkili kurumlardan da durumu araştırdım.
200 at sahiplendirilmiş.
Yaban hayatında ise, 200 civarında at kaldığı tahmin ediliyor.
Herkesin aklına gelen soruyu ben de sordum.
Geriye kalan atlar nerede?
Bu atların geçen yılın sert geçmesinden dolayı, telef olabileceği kaydedildi.
5 at değil, 50 at değil, yüzlerce at telef olmuş!
Bu zamana kadar telef olmamışlar, fakat geçen yıl büyük bir telef yaşanmış!
Kurtlar durur mu? Hepsini yemiş! Kış 90 gün, kurtlar bayram etmiş; ye ye bitmez!
Önceki yıllarda, aç kalan atlar sürü halinde çevre köylere iniyorlarmış.
Ekim alanlarına zarar verdikleri sebebiyle, böyle bir proje başlatılmış.
Şuan proje bitti.
Fakat elde kala kala 200 at kaldı.
İçiniz rahat olsun.
Konya’da bütün kasaplar araştırıldı ve at etine rastlanılmadı.
Fakat halen beynimi kurcalayan bir soru var.
Bu atlar nerede?