Bazı zamanlar vardır. Tekrar tekrar yaşamak istediğimiz. Doyasıya güzelliklerle dolu, tatları unutulmayan, hatırası belleklerden silinmeyen, özlemle yad edilen.
Çocukluk yıllarımızdan kalan zaman dilimi olur bazen, coşku dolu sevinçlerin yaşandığı, ölesiye kahkalarla süslenmiş, tadını hala damağımızda hissettiğimiz horoz şekerleri , gül kokulu lokumlar...Gururla elimizde taşıdığımız rengarenk uçan balonlar , yeni bir ayakkabı, bir oyuncak, okula başlanılan ilk gün . Cebimizin harçlıklarla dolu olduğu günler, akşam karanlıklarına kadar sokak aralarında devam eden oyunlar.
Bazen gençlik yıllarıdır ilk aşk, ilk heyecan ilk buluşma. Kazanılan başarı, üniversite, ilk kez adım atılan şehir, ilk gözyaşı ilk yalnızlık ve ilk aç kalış ve ilk yumurtaya talim ediş, ilk yurt geceleri öğrenci evleri sımsıkı dostluklar, kaybolmayan arkadaşlıklar, idealler vs...
Hayatın ortasına atılan en mutlu adım; evlilik. Aranan eşi bulma sevinçleri, sonra meyveleri çocuklar...
Bazen de özel zamanlar olur . Mezuniyet törenleri, nişan, düğün merasimleri gibi.
Öyle anılarımız vardır ki hiçbir özelliği olmamasına rağmen asla unutulmayan. Şimdilerde belki nostaljik gelen, eskilerde kalan. Güzel ayların bayramların kendine has o güzelim coşkusudur bu zamanlar, oruçlar tuttuğumuz, aşureler yediğimiz, bizi biz yapan o güzel değerler, misafirperverlikler...
Ya sevdiklerimizle yediğimiz bir yemektir paylaştığımız, ya uykunun en tatlı yerinde, en tatlı zamanında kalkmaktır yerinden dost için; çoluk çocuk, eş dost birlikte sıcak bir çay içiştir, sobanın gürül gürül yandığı sıcak bir ortamda. Paylaşmaktır en güzel yemeklerimizi bir yetimle, bir kimsesiz, bir yoksulla. Ansızın kapıya bırakabilmektir dolu dolu erzak paketini.
Sıcak bir aşla konuk olabilmektir hiç tanımadığımız bir yüze. Kapısı çalınmayan, hali hatırı sorulmayan yaşlı bir amcamın elini öpebilmek, bir kutu şekerlemeyle...
Sofrasını bir gün daha zenginleştirebildiği için yüzü gülen anneler için , akşam eve dönerken ailesine bir şeyler getirebilmenin mutluluğunu duyabilen babalar için, sıcak bir odada ders çalışma imkanına kavuşan çocuklar için bir umut ....
Zor mu yapabileceklerimiz?