Çocuktuk biz güzel bayramlar vardı. Ağlayan çok çocuk yoktu. Çocuktuk biz bayramda anneler gülerdi, çocuklarına bayram şarkıları söylerdi. Çocuktuk biz çocukların ellerini öpecekleri babaları vardı. Dört gözle onların namazdan gelişlerini bekleyen çocuklar. Çocuktuk biz ve dünya daha güzeldi.
Nasıl bir dünyadayız ki artık bayramlar bize kan ve acıyı hatırlatıyor. Bayramda zulüm iki katına çıkıyor. Çocuklar bayramlıkları üzerlerindeyken son nefeslerini veriyor. Anneler bayram şarkıları yerine ağıtlar yakıyor. Babalar ölü, kaskatı kesilmiş vücutları. Evlatlarını sımsıkı saran kolları yok artık.
Bayram yine bayram ama. Hatta inadına bayram. Yapılan bütün zulme inat bayram. Öldürülen küçük yüreklere rağmen bayram. Bizi kanımızda boğmaya çalışan zalimlere rağmen bayram. Sessiz kalan Müslümanlara rağmen bayram. Kendi içimizde bizi yok etmeye çalışanlara rağmen bayram. Bayram Rabbimizden bize bir seda bir muştu bir müjde. Yaşıyoruz biz ama bu dünya için değil. Muştu çünkü biz bu dünyalık insan değiliz. Bizi ezenler daha çok ezilecekler. Her ne olursa olsun bizim bayramlarımız olacak her zaman. Bizim bayramlarımızı engelleyenlerin vay haline! Biz hep bayramlarda sevineceğiz ve yüreklerimiz ferahlayacak.
“Şüphesiz ki güçlükle beraber bir kolaylık vardır. Gerçekten güçlükle birlikte bir kolaylık vardır.” Rabbimiz doğru söyledi. Kolaylık göreceğimiz bayramımızın bayram olacağı dönemler olacak. O vakit gelene kadar biz bayramlarımızı kutlayacağız. Çocuklarımızın içlerinde öleceğini bilsek bile bayramlıklar alıp onları süsleyeceğiz. Bizim kolaylığımız bayramlarımız olacak.
“Ortama uymuyorum çünkü dünyada evimde değilim. Dünyayı evi sayanların suçuna katılmıyorum.” İsmet ÖZEL/ Bırakalım dünya onların olsun bize ebedi olan gerek. Biz onların suçuna ortak değiliz ya Rab! Biz senin bayramına talibiz yüzümüz kanlı, ellerimizde ölü evlatlarımız olduğu halde.
Ya Rab yüreklerimize de bayram getir. Yüreklerimize bayram gelsin ki bu muştuyla kardeşlerimize müjdeler verelim ve onlara da bayram götürebilelim.
Vesselam…