Alıntı değildir, kendim yaşadım ve yazdım.
Bana anne-baba ve 28 yaşında Fakülte mezunu, bekar bir genç danışmaya geldi. Anne-baba oğullarının yanında sus-pus olmuşlar. Genç, hep anne-babayı suçluyor.
Mesela: “Beni dünyaya getirdiniz, her istediğimi yapacaksınız, vb. cümlelerle anne-babayı onun için hiçbir şey yapmamakla suçluyor.
Bu manzara karşısında ben elbette genci suçlayarak işe başlayamam. Bu gencin bu hale gelmesinde araştırdığımda anne-baba hatası net bir şekilde görülüyor. Anne-babayı da suçlamıyorum.
Benim amacım şu anda yeni anne-baba olmuş olanların veya 18 yaşın altında çocuğa sahip anne ve babaların, anne-baba adaylarının bu hataları yapmamasını sağlamaktır.
Peki, bu genç niye bu hale geldi. Anne-baba bir dediğini iki etmedi. Biz göremedik, oğlumuz yaşasın, dedi ve her isteğini ileriyi düşünmeden verdi ve çocuk sonunda doyumsuz bir hale geldi. Hedef de olmadığından Üniversite diploması da işe yaramıyor. İşte böyle bir durumda anne-baba zor da olsa oğullarına tavır koymalı. Artık iş işten geçmiş, şu anda neler yapmaları gerekir ona bakmalılar.
Kendilerini suçlayan oğullarına dönüp nazik bir dille şunu söyledim. “Annen ve baban kendi istekleriyle mi bu dünyaya geldiler, onlar da kendi anne ve babalarını suçlasalar Hz. Adem suçlu çıkacak haşa. Yani Allahu Tealayı suçlamakta olduğunun farkında mısın yavrum? dediğimde genç birazcık da olsa Allah’ı bilen birisi olduğu için sesini kesti ve başını ellerinin arasına alarak ağlamaya başladı. İş halloldu çok şükür.
Lütfen tüm anne ve babalar çocuklarını yetiştirirken çok dikkat etsinler, çok bilinçli davransınlar. Her zaman sorunlar böyle halledilemiyor. İntihar vakalarına kadar varan pek çok olay da olabilir bunun sonucunda..
Saygılarımla.