4 yıldır aynı sofrada yemek bile yiyememişler.
7 nüfuslu bir aile.
4’ü çocuk, anne, baba ve babaanne…
Ailenin 3’üncü çocuğu bitkisel hayatta.
17 aylıkken, göz kayması rahatsızlığından ötürü ameliyat oluyor.
Dediklerine göre, aileye ameliyatın 20 dakika süreceği bildiriliyor.
Fakat ameliyat 1 buçuk saate yakın sürüyor.
Aile, içeride verilen büyük mücadelen habersiz, tedirgin bir şekilde bekliyor.
Sonrasında çocuklarının 10 dakikadan fazla ex olduğu öğreniyorlar.
Hayata dönüyor ve başka bir hastane yoğun bakımına sevk ediliyor.
Burada yaklaşık 1 buçuk ay yoğun bakımda kalıyor.
Çıktığında ise, sadece kas ve iskelet sistemi olarak eve götürülüyor.
Ne gözleri görüyor, ne konuşabiliyor ne de ufacık bir hareket edebiliyor.
Ankara ve İstanbul’da gidebilecekleri ünlü doktor ve hastaneye çocuklarını götürüyorlar.
Bu uğraşlar sonucunda çocuk şuan gülebiliyor ve ağlayabiliyor.
Fakat aile bitiyor. Kaldırabilecekleri yükün çok üstünde çocukları için borca giriyorlar.
Bu süre zarfında hukuki mücadele de başlatıyorlar.
Belli süre sonra hastane ile sulh ediyorlar.
Hastane belli bir ücret ödüyor aileye. Fakat bu paranın çoğunluğu hukuki mücadelelerinde vekalet verdiği kişilere gidiyor.
Borçlular kapıda olmasına rağmen, ailenin şuan en büyük isteği çocuklarının görebilmesi.
4 yıl öncesine kadar yürüyebilen ve görebilen küçük çocuk şimdi, bitkisel hayatta.
Ailenin her ferdinin gözünde yaş var.
Bu gözyaşları ise ancak, oğulları görebildiği ve yürüyebildiği an dinecek.